Het weekmenu: zo laat je kinderen wél eten
Na het lezen van de blog van Pauline Leven met een lastige eter die niet zo lang geleden op de site stond, bedacht ik hoe fijn het was dat wij in elk geval elke 3 weken een hele wéék geen gedoe hadden met het avondeten.
Hoe dat zit?
Elk gezinslid een weekmenu!
Mijn partner, mijn 7,5 jarige zoontje en ik maken om de beurt een weekmenu! Daarin mag 1 keer kliekjes zitten (onze diepvries zit er vol mee omdat we vrijwel altijd iets over houden aangezien de meeste recepten voor 4 personen zijn) en 1 keer per week iets uit de categorie friet/pizza/poffertjes/Chinees. Op de andere dagen moet het dus iets ‘verantwoords’ zijn met in elk geval groente erin 
Ik -die überhaupt al een hekel heeft aan koken- werd namelijk he-le-maal tureluurs van het feit dat bij vrijwel elke maaltijd zoonlief iets niet lustte. Dat kon dan overigens weer wekelijks verschillen; wat hij eerst wel lekker vond -hoera! dan maak ik het nog een keer!- vond hij dan vervolgens de keer erop niet lekker.
Overigens heb ik de eerste 6 jaar van zijn leven met betrekking tot eten geen lastig kind gehad, hij vond werkelijk álles lekker, van citroenschijfjes tot olijven, avocado en allerlei andere bijzondere smaken, hij at het gewoon op en vond het heerlijk. Behalve geitenkaas, dat vond en vindt hij nog altijd vies.
Snappen dat het niet zo simpel is
Maar het afgelopen jaar is daar dus veel meer bijgekomen helaas. Ik werd er gek van. We aten daardoor vrijwel elke week hetzelfde zodat ik in elk geval wist dat iedereen het lustte. Maar het ging me vervelen. Elke week nasi, korma-curry, pasta met rode saus, ovenaardappeltjes met broccoli of bietjes, na een tijd wist ik het wel. Dit moest anders. Dus bedacht ik dit. Iedereen mag 1 week het menu bepalen. Nou dat vond de 7-jarige reuze interessant! Met de gestelde voorwaarden kan hij prima uit de voeten en hij ziet nu ook in hoe lastig het soms is om iets te bedenken zonder dubbelingen zoals 2x per week gevulde pasta of 2 dagen achter elkaar iets met rijst. Hij verheugt zich dan de hele week op het avondeten omdat hij én de weekindeling heeft bepaald én dus ook weet op welke dag het lekkers gaat komen. En hij snapt ook dat het allemaal niet zo makkelijk is en dat het vooral ook fijn is als iedereen het uiteindelijk lekker vindt in plaats van er over zeurt
Ter illustratie een voorbeeld van zijn menu (wat er elke 3 weken vaak hetzelfde uit ziet):
Maandag: ‘trap-pasta’ met rode saus en broccoli (onze trap is in spiraalvorm… spirali pasta dus!)
Dinsdag: nasi (staat er altijd op)
Woensdag: korma curry met sperziebonen, naan brood en pappadums (staat er altijd op)
Donderdag: oven-aardappeltjes (soms balletjes, dan ruitjes, dan kroketjes, dan rösti-rondjes), bietjes (of sla of rode kool) en noten-balletjes (vega, van de Jumbo), soms wisselt hij dit af met worst, mag ook echt vlees zijn van hem, ondanks dat hij ooit riep dat hij geen dieren meer wilde eten.
Vrijdag: poffertjes (zijn favoriet maar hij wisselt af met pannenkoeken, flamkuchen, friet en babi-pangang)
Zaterdag: kliekjes
Zondag: tortillas met rode saus (en paprika & zwarte bonen erdoor)
Speuren naar recepten
Mijn partner en ik bladeren intussen weer in de vele kookboeken en mappen met bewaarde recepten en kunnen weer eens iets anders koken dan steeds hetzelfde. We hebben wel de afspraak dat we elkaar niet opzadelen met ingewikkelde kookcreaties, die moeten we dan maken als we zelf tijd hebben om te koken (mijn partner houdt er namelijk wél van).
En als we al weten dat er iets in het recept zit dat zoonlief écht niet zal lusten, dan krijgt hij een kleine portie met bv. extra rauwkost (wat hij heerlijk vindt) of we maken een stukje van de ovenschotel of quiche zonder bv. de geitenkaas. Resultaat is dat wij in elk geval ook weer smullen van nieuwe recepten. En stiekem eet zoonlief zo toch ook meer variatie en geregeld wil hij ook een recept van onze weken in zijn menu. HOERA!
Meer blogs van Judith:
Reacties 0