Het is geen gekke tijd, maar gewoon een kuttijd!

Negatief is het positiefste woord van 2020, zo wordt er tegenwoordig gekscherend geroepen. Dan gaat het natuurlijk over de uitslag van een zogeheten coronatest. We zitten momenteel in een lockdown. Geen intelligente ditmaal, wat dat dan ook moge zijn, maar een harde lockdown. Ik geloof dat ik iedere vorm van lockdown knetterhard vind, maar dat terzijde. Als een negatieve coronatest het enige positieve in het afgelopen jaar was, dan was het behoorlijk naadje.

Wees vooral dankbaar!

Gelukkig worden we wel overal overspoeld met dankbaarheid en slaan we ons er samen doorheen. Want alleen samen verspreiden…eh bestrijden we dit venijnige virus. Al ervaar ik ‘’samen’’ het afgelopen jaar vooral als het nieuwe alleen. Ja, dat omschrijft de tegenstrijdigheid goed. Tegenwoordig ben je sociaal als je niet sociaal bent. Daar moet ik wel wat aan wennen geloof ik. Loslaten is het nieuwe vasthouden. Zo kan ik nog wel even doorgaan.

Oh, en die overvloedige dankbaarheid die overal ineens de kop op steekt? Daar vind ik zo het mijne van. Hoe kun je dankbaar zijn wanneer je hele wereld telkens op zijn gat ligt? Dankbaar voor de chaos en de stress die dat telkens oproept? Ik ben dankbaar dat we het tot dusver aardig weten te doorstaan en dat ik nog niet helemaal gillend gek ben geworden, maar slechts een tikkeltje. De rest van de dankbaarheid komt wel wanneer we deze bizarre tijd weer grotendeels achter ons hebben kunnen laten. En dan heb ik wezenlijk nog genoeg om dankbaar voor te zijn ook, hoewel het na de Kerstvakantie met 3 schoolgaande kinderen logistiek gezien een beste uitdaging zal worden, is alles financieel gezien in kannen en kruiken. Daarmee mogen we ons nu echt wel in onze handjes knijpen. Als ik dan toch ergens dankbaar voor moet zijn, dan is dat het wel! Zo anders is dit voor de mensen die een eigen bedrijf runnen of in de horeca werkzaam zijn… Ik kan me er geen voorstelling van maken hoe deze tijd voor hen moet zijn. Lastig hoor, om dan dankbaar te zijn! Even tussen ons, van mij hoeft dat dan ook niet…

Hier ben ik dankbaar voor…

Hoewel ik momenteel vooral onwijze jeuk krijg op niet nader te noemen plekken van die zogenaamde dankbaarheid, moet ik toch schoorvoetend erkennen dat er stiekem nog wel enkele dingetjes zijn waar ik intens dankbaar voor ben. Naast dat ik het een topprestatie vind dat ik nog maar een tikkeltje gillend gek ben geworden, is het toch ergens ook wel een verademing dat er een hoop verplichte nummertjes nu gewoonweg niet toe zijn gestaan. Het merendeel is botweg schrijnend, maar een aantal van die nummertjes kunnen we toch missen als kiespijn? Ik zal er dan verder geen mededelingen over doen over welke gelegenheden dit gaat, want…ik wil niet nog meer ellende veroorzaken in deze gekke tijd. En wat geeft het een rust is dat het al een uitgemaakte zaak is wat je moet doen wanneer ik zelf of een van de kinderen niet fit is. Thuis blijven. Dankbaar ben ik ook voor het feit dat ik zindelijk ben. En mijn kinderen ook. Uitermate prettig. Maar ik geloof niet dat dit wordt bedoeld met de dankbaarheid die zich momenteel overal ontpopt. Ik denk dat ik nu vooral heel erg ondankbaar ben. Mag dat ook?

Het is een gekke tijd!

Nu we het over ‘’deze gekke tijd’’ hebben, die uitdrukking is er ook eentje die ik de trilhaartjes van mijn oren liever wil besparen. Gekke tijd? Brrr… Ik noem het eerder een k*t tijd. Recht voor zijn raap, hoppa. Maar goed, ieder zijn ding en ieder zijn benaming. Bij mij dekt, even lekker vloeken, vaak meer de lading dan van die verantwoord gekozen termpjes.

Verder valt het me op dat het nieuwe normaal ineens niet meer zo nieuw is maar inmiddels gewoon is geworden en dat de groepsimmuniteit met de noorderzon is verdwenen. De curve hoeft niet meer geflattend te worden, of is daarvoor die ‘’R’’ van meest recente reproductiegetal in de plaats gekomen? Ik houd het niet meer bij. Termen, regels en feiten veranderen bij de vleet.  Nee, wacht, er is natuurlijk een vaccinatie in aantocht. Daarmee heb je in één klap zowel de groepsimmuniteit als dat reproductiegetal gedekt. En niet geheel onbelangrijk, daarmee vergaar je straks allerlei privileges. Dat is misschien nog wel belangrijker dan het terugdringen van die besmettingsgraad. Kom ik nu heel erg zuur en sarcastisch over? So be it. Het lucht wel lekker op!

Taboes zijn er om te doorbreken

Hadden we het al over de nieuwste taboes? Denk aan hoesten in het openbaar, niezen is not done en met het snuiten van je neus maak je het helemaal bont. Kan echt niet meer hoor! Verkouden worden is nu niet meer zo’n goed idee. Vroeger was corona nog een onschuldig biertje, ook dat is heden ten dage helemaal anders. Ik vind het bewonderenswaardig dat dit drankje nog gewoon verkocht wordt in de supermarkt. Na 20:00 overigens niet meer hoor. Er schijnt namelijk alcohol in te zitten en alcohol is nu ook taboe. Daar waar je vóór corona ging bungeejumpen of parachutespringen voor de kick, daar kun je dat nu doen door een eenvoudig bezoekje aan de supermarkt met heel het gezin.

Knuffelen. Ook zo’n ding. Een beladen ding en uiterst riskant. Wat ik me nu ter plekke afvraag, is ondankbaarheid nu ook taboe? Het lijstje kan nog veel verder uitgebreid worden, maar ach…ik houd het lekker hierbij.

Bodypositief met corona

Voordelen zijn er ook, coronakilo’s bijvoorbeeld. Is dat trouwens een voordeel of iets om (on)dankbaar voor te zijn? In dat laatste geval past dit item misschien beter onder kopje ‘’taboe’’. Daar valt nog over te twisten. Nu ik er zo over nadenk hebben dankbaarheid en voordelen ook de nodige overlap.  Het is allemaal ingewikkelder dan het lijkt. Maar goed, coronakilo’s…

Overtollige kilo’s bestaan niet meer, die vallen nu onder de noemer, ‘’coronakilo’s’’ en zijn maatschappelijk helemaal geïntegreerd en geaccepteerd. Evenals andere lichaamsdelen die uit beginnen te zwenken. Niet tevreden en/ of onzeker over je gewicht? Niet doen! Blame it on the coronakilo’s! Bodypositiviteit kan zijn koffers wel pakken, we hebben nu coronakilo’s. Niet geheel onbelangrijk. Zo, en nu kan ik het woord coronakilo’s ook niet meer horen. Coronakilo’s, coronakilo’s, coronakilo’s. Nou, één keer nog dan, om het af te leren: coronakilo’s!

Blijf positief!

Nu even zonder dollen: het afgelopen jaar was op zoveel vlakken onwijs onwerkelijk. Nog steeds moet ik mezelf af en toe knijpen en word ik wel degelijk wat opstandig van allerlei termen en manieren om dankbaar te zijn. Ik word er lichtelijk sarcastisch van. Voor mij een manier om te blijven relativeren in deze onzekere tijden. Want onzeker is het! Niemand weet waar het naartoe gaat en waar het eindigt. Blijf negatief, want dat is nu positief! Dat doe ik ook. Net zoals zoveel dingen ineens betekenis kregen in tegengestelde richting. Het nieuwe jaar wordt vast helemaal k*t! Houd daar maar aan vast. Maar dan wel in tegengestelde richting hé…

Meer blogs van Judith: