Judith geniet volop van het leven. Van de grote dingen en de kleine. Ze is gek van boeken, theater en concerten en gaat daar regelmatig heen met haar zoontje Robin om, zoals ze zelf zegt, mooie herinneringen te maken. Ze heeft een kinderboekenblog en blogt voor website 4mama, maar vandaag beantwoordt ze 10 vragen over de babytijd van haar zoontje Robin en hoe het is om zijn moeder te mogen zijn.

 

Je zoon heet Robin. Vanwaar de keuze voor deze naam?

Mijn hemel. De keuze voor een naam. Dat had enorm veel voeten in de aarde.
We waren er ook pas 3 weken voor de uitgerekende datum uit... Eerst hadden we allebei een voorkeurslijstje gemaakt van namen. Die hebben we dan beide gescoord met 0, 1 of 2 punten. Geen enkele naam had van ons allebei 2 punten gekregen. Dus we vonden niet dat we er daar dan een van konden kiezen. Vrij op het laatste moment kwamen er nog wat namen bij en ineens kwam ook de naam Robin voorbij... Die voldeed aan alle eisen, en dat waren er nogal wat. Namelijk: geen naam die je continue moet spellen, passend bij de achternaam, goed uit te spreken in het Engels en Spaans (ik heb in Latijns-Amerika gewoond en veel Spaanstalige vrienden), de afgelopen jaren niet in de namen-top-tien voorgekomen, etc. En dan ook nog zowel 'stoer' als aardig klinken. En we moesten 'm natuurlijk erg mooi vinden haha. Dus poehee uiteindelijk heel erg blij met deze naam. Hij pas ook echt bij hem vind ik.
 

Hoe verliep de bevalling van Robin?

Mijn hemel part two. De bevalling. Thank the Lord dat we voor het kraamhotel hadden gekozen en niet thuis. Op zich liep ie redelijk volgens het boekje -maar eens maar nooit meer- maar we hebben vanaf het moment van de geboorte behoorlijk in de rats gezeten. Tijdens de laatste perswee heeft hij namelijk ademnood gehad. Oorzaak: navelstreng zat verweven in de vliezen. Dat betekende geen goede huil en een te lage APGAR score (3) dusss linea recta door naar de high-care kinderafdeling en aan allerlei toeters en bellen. Pas na 1 dag mochten we hem vasthouden en na 2 dagen mocht we samen op een kamer. Ik heb nog nooit zo veel gehuild als in die eerste 2 dagen zeg. Uiteindelijk een kleine week in het ziekenhuis geweest. Eenmaal thuis ging het meteen goed, al hebben we echt heel bewust rust gepakt en niet veel bezoek laten komen.

 

En dan ben je moeder, voelde dat ook direct zo?

Ja, absoluut. Mijn eerste woorden tegen Robin: hey, jij hebt mij moeder gemaakt! En direct de zorgen dus hè. Die gaan natuurlijk never nooit meer weg. Dat vind ik wel zwaar trouwens, al probeer ik het absoluut ook te relativeren en hem vooral ook vertrouwen te geven en los te laten.

 

Was Robin een makkelijke baby?

Ja, zeker. We volgden een schema uit een boek (De Tevreden Baby) en dat was super. Hij kwam meteen in een ritme waardoor ook ik een ritme en tijd voor mezelf had op een dag. En hij sliep er heel snel mee door. Ook fijn. Als hij huilde was er echt iets. En na een bezoekje aan de Osteopaat (kan ik iedereen aanraden, laat je baby checken binnen een maand na geboorte, er zit zoooo vaak iets scheef of in de verdrukking!!) huilde hij ook niet meer zo bij het aankleden. 

 

Wanneer sliep hij voor het eerst door?

Precies een week voordat ik weer moest werken sliep hij door. Mede dus dankzij het boek dat we volgden. Kan het iedereen aanraden. We hebben nog altijd veel voordeel van een aantal zaken die we als baby gedaan hebben daardoor! Het is nog altijd een goede slaper. En geen spoor van een ochtendhumeur, hij wordt net zo vrolijk wakker als toen hij ging slapen.

 

Gaf je borstvoeding of flesvoeding? En vanwaar die keuze?

Ik gaf borstvoeding maar meteen ook ging ik kolven (kon ook pas na 2 dagen hem echt aanleggen in verband met zijn staat dus feitelijk eerst alleen maar kolven). Daardoor kon papa de avondvoeding overnemen en had ik ineens een dubbele hoeveelheid slaap te pakken. Nodig!!! Toen ik weer ging werken heb ik nog 2 weken gekolfd maar de melkproductie liep direct terug dus na 4 maanden ben ik gestopt. Wat een zaligheid, mijn leven kreeg ik terug haha. Maar ik ben zeker blij dat ik borstvoeding kon geven, vond het echt heel speciaal.

 

Hoe heb je het eerste jaar ervaren als nieuwbakken moeder?

Het was heel zwaar. Maar dat kwam vooral omdat ik net een nieuwe zware baan was begonnen in het laatste trimester van mijn zwangerschap (geen aanrader) die heel erg veel van mij vroeg. En een nieuwe baan en een baby, nee dat was niet ideaal. Ik ben overigens na een jaar ook met die baan gestopt. En besloten dat ik echt meer tijd met mijn kind wilde doorbrengen. Ik had ook echt het gevoel dat ik wat in moest halen. Dat heb ik inmiddels ruimschoots gedaan! 

 

Wanneer ben je weer gaan werken? Of heb je andere keuzes gemaakt?

Ik ben meteen na het officiële verlof gestart, er was geen tijd te verliezen omdat ik iemand opvolgde die ik dan nog 3 weken kon zien. Ik vond het heerlijk om weer te starten, al had ik liever minder uren gedraaid dan 4x7 uur (officieel, ik tel de vele uren hoofdbrekens en out of office activiteiten even niet mee). Ik was ook enorm jaloers op mijn partner die na 2 weken weer ging werken trouwens. Zat ik daar met een baby, ik vond het lange, vermoeiende en saaie dagen voeden-rusten-voeden-rusten en dan de hele tijd kolven tussendoor.

 

Gaat Robin nog naar opa/oma, gastouder of kinderdagverblijf? 

We hebben een combi. 1 avond+dag naar opa en oma (dus 1 avond altijd partner-tijd, aanrader!!), 1 dag kinderdagverblijf, 2 dagen ben ik zelf thuis en papa is 1 dag thuis. Toen ik vier dagen werkte ging hij een dag extra naar opa en oma.
We hebben heel erg bewust gekozen voor de kinderopvang, zodat hij echt went aan omgang met andere kinderen van zijn leeftijd, het niet continue de aandacht hebben, delen, samenwerken, wachten, etc. Hij had er heel lang moeite mee, moest elke week opnieuw wennen, maar nu gaat het goed. Gezien de kosten hebben we het gehouden bij 1 dag per week.

Heb je daarna nog een kindje gekregen of is er nog een kinderwens voor de toekomst?

Nee ik was bijna 40 toen ik Robin kreeg en had al besloten dat ik niet nog een keer risico's wilde lopen, want er zijn echt veel extra zorgen. Nu echt gezegend met een gezond kind en daar volop van genieten. Als ik tien jaar jonger was geweest dan was er waarschijnlijk wel nog een gekomen, overigens pas na een jaar of drie, vier hoor. Eerst volop genieten van het eerste geschenk.

 

Dank je wel Judith voor je leuke en openhartige bijdrage aan deze rubriek en de foto's van je van jou en Robin. Wil je Judith's kinderboekenblog volgen? Kijk dan eens op haar blog. Je kunt haar ook volgen op Facebook, Twitter en Instagram.

 

Meer lezen van deze rubriek: De mama van baby…?