25 jarige Angela is 2,5 jaar geleden getrouwd met haar Stephan en samen zijn ze inmiddels ouders van een dreumes met de mooie naam Naomi. Angela werkt part-time als communicatie-adviseur bij een grote stichting voor mensen met een lichamelijke en verstandelijke beperking en haar hoofd vol verhalen kan ze kwijt op haar blog. In de mama van baby Naomi vertelt ze over haar bevalling en het eerste jaar als haar mama.

 

Je dochter heet Naomi. Vanwaar de keuze voor deze naam?

Onze dochter heet Naomi. Hij is prachtig, stoer en kan ook in het buitenland goed uitgesproken worden. Een schitterende naam met een prachtige betekenis: mijn lieflijke.

Mijn man en ik hadden het gehad over een Bijbelse naam. Wij geloven in God en gaan naar een fijne gemeente. Een Bijbelse naam is prachtig, maar in eerste instantie werd het dat niet. We zijn tijdens de zwangerschap geswitcht van naam. De jongensnaam stond vast, maar die meisjesnaam was toch best lastig. Al jaren vonden we Julia mooi en opeens niet meer. Emma, onze nummer 2, werd het ook niet. Renate, iets totaal anders, was het uiteindelijk toch ook niet.

Stephan vertelde het weekend van de draaipoging (Naomi lag in stuitligging) dat hij die naam toch niet zag zitten en toch wilde kijken voor een Bijbelse naam. Ik moest even wennen aan het idee van een andere naam, maar al snel hadden we een lijstje met namen die in de Bijbel stonden. Geen afgeleide, maar echt een Bijbelse naam. Ik vond Noa mooi en stoer, maar daar had hij geen gevoel bij. “Wat vind je van Naomi?”, vroeg hij. Ik liet het even bezinken. Een paar dagen later werd ik onverwachts ingeleid en de meisjesnaam stond nog steeds niet vast. Nadat het ballonnetje uitgevallen was, hebben we een goede nacht gehad. Ik had toen 3 cm ontsluiting, maar de bevalling kwam niet op gang. De volgende ochtend werd ik wakker en zei tegen Stephan: “Als het een meisje wordt, dan wordt het de naam Naomi”. Tot op de dag van vandaag ben ik blij dat Stephan met deze naam kwam. Naomi, is ook echt gewoon Naomi.

 

Hoe verliep de bevalling van Naomi?

Je kon het net al een beetje lezen, maar ik ben onverwachts ingeleid. We liepen al vanaf week 30 in het ziekenhuis, omdat Naomi een groeiachterstand had. Echo aan echo. Ctg aan Ctg. Onderzoek aan onderzoek. We werden er soms gek van, maar het belangrijkste was de groei en de gezondheid van onze dochter. Ze werd op maandag 18 mei geschat op 2256 gram en haar hartfilmpje was die dag niet helemaal goed. Ik moest even van de Ctg af en daarna weer opnieuw een hartfilmpje laten maken. Als die goed was, mocht ik naar huis. Dat was gelukkig zo, maar ik moest nog intensiever naar het ziekenhuis komen. En ik zou met 38 weken zwangerschap worden ingeleid. Dat vinden ze een perfecte termijn om een baby geboren te laten worden. Meteen de dag daarna was ik weer in het ziekenhuis en de gynaecoloog kwam met de mededeling dat hij mij wilde inleiden. Huh? Wat? Nee niet nu al toch? 38 weken was toch beter, dan 37 weken? Hij beantwoordde al mijn vragen en vertelde dat 38 weken inderdaad beter is, maar hij nu niet wil wachten. Ik was gezond, de baby kon de bevalling nu ook aan en aangezien ze nauwelijks gegroeid was de afgelopen twee weken, was ze beter af buiten de buik. Confronterend, doodeng, maar we werden binnen 4 dagen ouders.
 

Een paar uur later zaten Stephan en ik in het ziekenhuis. Het ballonnetje werd geplaatst en na een hoop kramen, wegzuchten en heen en weer lopen, viel het ballonnetje uit. Na 6 uurtjes had ik 3 cm ontsluiting, maar de bevalling kwam niet op gang. Na een goede nachtrust lag ik weer aan de ctg. Alles was rustig, we aten een heerlijk ontbijt en ik ging aan het infuus. De weeënopwekkers werden om 9:00 toegediend en ieder half uur verhoogd. Liggend weeën opvangen lukt mij niet, staan en gebogen over het bed was een succes. In minder dan 6 uurtjes en in totaal 24 minuten persen, werd onze dochter geboren. Ik mocht haar zelf aanpakken, wat een prachtig moment! Aanrader, zet het in je bevalplan. Ze woog 2670 gram en was 47 cm lang. Gelukkig dus zwaarder dan ze hadden geschat, maar maat 44 was zelfs te groot! Ze vertoonde wat randprematuur gedrag, maar dat hebben alle kindjes die rond 37 weken geboren worden.

 

En dan ben je moeder, voelde dat ook direct zo?

Overweldigend, maar ik voelde mij meteen haar moeder. Een prachtig meisje dat al die weken in mijn buik had gezeten, lag nu op mijn buik. Ik zou haar nooit meer later gaan, altijd voor haar zorgen en beschermen tot ik er niet meer ben.    

 

Was Naomi een makkelijke baby?

Wij mogen zeker niet klagen. De eerste weken waren wat lastig, omdat Naomi alleen bij mij wilde slapen. In haar bedje was het standaard huilen. We besloten naar een osteopaat te gaan en na wat behandelingen waren alle klachten weg. Ze sliep ook gewoon weer in haar bedje, ze had al die tijd pijn gehad. Pijn in haar nekje, doordat een wervel niet goed zat. Pijn aan haar heiligbeen, wellicht door de stuitligging en wat zaken bij haar slokdarm. 

 

Wanneer sliep ze voor het eerst door?

Die datum doet er niet toe, want dat was maar eenmalig ;-) Naomi sliep pas vanaf januari 2016 echt door, bij 8 maanden dus. En natuurlijk zijn er nog steeds weken, laatst nog, dat het weer wat moeilijker is. Kiezen, tandjes, verkouden, ziek zijn etc.. Maar we slapen nu weer lekker door. Tips? Nee, een kindje doet dat op zijn of haar eigen tempo. Je kan het niet forceren. Er in meegaan is het beste en accepteren dat je er in de nacht uit moet. Geven wat je kindje nodig heeft.   

 

Gaf je borstvoeding of flesvoeding? En vanwaar die keuze?

Borstvoeding. Ik wilde het proberen en wat ben ik blij dat het gelukt is. Je borsten zijn er voor gemaakt om je kind te voeden, dus waarom zou ik het dan niet doen? Het kost niets, het is intiem en zo bijzonder. Het is de beste voeding die je je kindje kunt geven, want je lijf maakt het zelf en niet een of andere fabrikant. Ik wil niemand voor het hoofd stoten, maar zo denk ik er over. En het is geweldig dat er flesvoeding is, zodat kindjes lekker kunnen groeien als een vrouw geen borstvoeding kan of wil geven. Naomi is 13 maanden en ik voed haar nog steeds. De laatste tijd wil ze de avondvoeding niet meer, dus ik voed haar alleen nog in de ochtend. Zo heerlijk om zo’n warm lijfje tegen je aan te hebben in de ochtend. 

 

Hoe heb je het eerste jaar ervaren als nieuwbakken moeder?

Ik heb er laatst een hele blog over geschreven: Wow, mijn eerste jaar als moeder is voorbij. Ik citeer een stukje: Wow, wat een jaar was dit. Ik kan het bijna niet in woorden omschrijven hoe bijzonder dit eerste jaar was. Ik ben gewoon MOEDER en mijn dochter is 1 jaar! Overweldigend. Mijn moeder betekent zo ontzettend veel voor mij (mijn vader ook hoor!) en ineens kwam het besef dat ik (hopelijk) voor Naomi net zoveel beteken. Dat zij hetzelfde voelt als wat ik voel voor mijn moeder als zij later groot is…. Het moederschap is intens! Het is echt fantastisch om moeder te zijn. Een mensje dat helemaal van Stephan en mij is. Met karaktereigenschappen van ons allebei. Ze heeft echt mijn neus en Stephan zijn ogen, oren en kin. Het moederschap brengt ook veel onzekerheden met zich mee. Maar wat ik wel weet is dat er genoeg momenten geweest zijn dat ik het echt niet wist. Dat ik huilend op de bank zat en vurig hoopte dat Stephan haar rustig wist te krijgen. Of dat ik mijn moeder opbelde voor tips…”   

 

Wanneer ben je weer gaan werken? Of heb je andere keuzes gemaakt?

Ik ben na 18 weken weer aan de slag gegaan. Ik plakte er nog wat vakantiedagen achteraan. 

 

Gaat Naomi nog naar opa/oma, gastouder of kinderdagverblijf? En is de keuze bewust geweest en/of gebaseerd op kosten?

Een combinatie. Mijn moeder heeft altijd gezegd dat ze één vaste dag wilde oppassen. Stephan had nog een hoop uren die hij graag wilde opmaken om de eerste drie maanden een dag in de week er voor haar te zijn. Vanaf januari was dit niet mogelijk. Hij is accountant en dan begint de drukke periode met ook wat uren overwerk. Een dag minder betekent automatisch werken in de avonduren en weekenden, want het werd wordt niet minder. De maandag bleef over en we hadden een goed gevoel bij het kinderdagverblijf. Daar kon ze spelen met andere kindjes als ze wat ouder zou zijn. Ik vond het de eerste maanden helemaal niets, want ze sliep daar niet. Zo zielig vond ik dat. Vanaf januari gaat het heel goed op het kinderdagverblijf, heel fijn!
 

Vanaf januari heb ik mijn werkdag omgeruild. Ik werd nu op vrijdag en dan past mijn schoonmoeder op. Daar zijn wij heel blij mee, want anders had Naomi nog een dag naar het kinderdagverblijf gemoeten. 

Zou je nog een 2e kindje willen in de toekomst?

Er is nog geen tweede, maar we hopen in de toekomst nog een zoon of dochter te krijgen. Stephan ziet drie kindjes wel zitten, maar daar ben ik nog niet over uit. Eerst maar eens kijken of God ons een tweede kindje geeft.

 

Dank je wel Angela voor je mooie verhaal en de lieve foto's van Naomi en je gezin. Wil je Angela volgen en weten waarover ze schrijft? Kijk dan eens op haar blog en je kunt haar volgen op Facebook en Instagram.

 

Meer lezen van deze rubriek: De mama van baby…?