Kamperen? Of toch maar niet...

Door een toevallige samenloop van omstandigheden gingen we deze zomer een paar nachten kamperen! We kregen een tent cadeau en daarna de gelegenheid om een paar nachten op een camping te verblijven. Tja wat doe je dan als moeder als je kinderen al langer vragen om een kampeervakantie? Je gaat gewoon… Een paar luchtbedden gekocht en veel andere extra aankopen leken niet nodig. Dekbedden en een paar slaapzakken mee. Geen kookspullen, een restaurantje is prima.

Maar wat vond ik het spannend. Na een week in een heerlijk hotel in Drenthe gingen we nu basic met een tentje op een camping staan. Iedereen in mijn omgeving zei: huh? Jij? Ja dus. Ik.

Het was een camping in de duinen met verder weinig vertier. Veel meer dan de zee heb je ook niet nodig natuurlijk in deze zonovergoten zomer.

Maar goed, het kamperen dus

De tent leek best groot maar bleek toch best klein: als je twee luchtbedden in iedere slaapcabine propt is het krapjes. Het middengedeelte was groot genoeg voor de tassen en spullen maar dat werd echt al heel snel een chaos! We keken om ons heen hoe anderen dat deden en de ervaren kampeerders waren makkelijk te herkennen. Deze hadden of een aanhanger bij de tentplaats staan (auto mocht niet, aanhanger kennelijk wel) of alle spullen in kratjes. Dat is handig want makkelijk stapelbaar en altijd opgeruimd. Pffff had ik daar zelf maar aan gedacht. Ook viel op dat de ervaren kampeerders hun plek hadden afgeschermd om meer privacy te creëren. De ingang en de tafel aan de achterkant in plaats van aan de voorkant. Aanhanger aan de zijkant. Dat soort dingen.

Wat me ook opviel: de kinderen gaan met de zon naar bed. Hoewel ik met deze tropische temperaturen ook losjes omga met mijn regime hanteer ik de vakanties toch zoveel mogelijk redelijk normale bedtijden. Op de camping zou ik dat ook doen, dacht ik. Maar wat blijkt. Het is vrij zinloos om kinderen om negen uur in bed te leggen als de rest van de camping nog springlevend en wakker is. Rond 22:15 als het donker begon te worden gingen de eerste luikjes pas dicht. En dan nog alleen van de hele kleintjes. In de ochtend was het gewoon rond half 8 weer dag. Ik vraag me dan af hoe gezellig die kinderen nog zijn als je een paar weken kampeert? Naast ons stond een Duits gezin met drie kleine kinderen en één tent. Serieus, die kinderen vechten elkaar toch letterlijk de tent uit op een gegeven moment na zo weinig slaap?

Het sanitair op een camping

En dan het grootste ding voor mij: het sanitair. Ik heb een soort smetvrees-achtige verschijnselen. Thuis niet hoor, no worries. Hier is het echt niet brandschoon en opgeruimd. Zeker niet. Maar zwemmen bijvoorbeeld vind ik ook niet te doen. Zodra ik ergens een haar zie liggen, of erger nog een pleister, dan zit ik weer veilig op mijn handdoek. En nu dus een sanitair gebouw. Ik vond het er erg schoon en fris. Niets mis mee eigenlijk. Maar toch ergens zit nog een stemmetje in mijn hoofd dat zegt dat dat niet zo is. Dus al mijn strategieën van stal gehaald: niet naar een toilet waar ik net iemand af zie komen. Niet in een douche waar net iemand uit stapt. Al mijn spullen op een handdoek leggen, waar ik me vervolgens niet meer mee afdroog. En ’s avonds niets meer drinken ik. Want stel je voor dat ik ’s nachts naar het toilet moet. Wat een gedoe is dat zeg.

Wat ik me ook afvroeg……. Is het normaal om je kinderen op de wasbak te laten zitten om zo hun voeten te wassen waar wij straks onze tanden weer moeten poetsen. Kennelijk want het gebeurde, maar het helpt mij niet echt te genieten van het campingleven.

Of je staat daar dus met je kinderen die braaf hun tanden aan het poetsen zijn. Gaat één van de douchedeuren open. Komt er een stevige Poolse dame uit in alleen een string. Wel vol tattoos en als leuk extraatje met piercings in haar tepels. Wat hebben ze lang gepoetst die meiden, want in de spiegel eens even goed bekijken wat ze allemaal zagen dat was toch wel interessant. “Mama, ze deed helemaal geen BH aan”. Tja…. Ik vond het raar dat ze überhaupt met bijna niets aan naar buiten kwam. Maar hé, ik moet me de camping-etiquette duidelijk nog een beetje eigen maken.

“Mama, gaan we volgend jaar weer een paar dagen kamperen?” “Ja, mama, in de meivakantie of zo?”

Mama laat het even bezinken allemaal……

Inmiddels staat de tent achter in de tuin, min of meer tussen de schapen. En is de buitendouche bijna klaar. Nog een chemisch toiletje regelen en we hebben een camping aan huis. De eerste nacht in de tent zit er weer op. Zonder mama. Die sliep lekker binnen!

Ben jij ook geen kampeerder, lees dan leuke bungalowparken in Nederland

Vind jij kamperen juist heel leuk, lees dan kindvriendelijke campings in Nederland

Liever naar Frankrijk? Kijk hier voor kleine campings in Frankrijk.

Meer blogs van Edith: