);

Het eerste kinderfeestje: naar het speelparadijs!

Het eerste kinderfeestje: naar het speelparadijs!

Afgelopen week gaf mijn oudste dochter haar eerste kinderfeestje! We gingen naar een overdekt speelparadijs. Papa en mama hielden er een trauma aan over, kindlief een prachtige jeugdherinnering.

Doortrapt (of slim?) als wij waren kozen we ervoor om haar kinderfeestje op woensdag te houden, dan zijn de kinderen vroeg vrij en dat is tevens de dag dat haar twee zusjes ondergebracht zijn bij de gastouder. Daarnaast spaart dat weer een feestje uit in het weekend, daar we de zaterdag hadden gereserveerd voor de familie. Papa en mama namen die woensdag vrij en reserveerden een kinderpartijtje- arrangement bij het betreffende speelparadijs.

 

We houden het kinderfeestje NIET thuis!

Het was in ieder geval voor papa en mama al duidelijk dat we het niet thuis zouden gaan houden. No way! Niet al dat gespuis en die drukte bij ons over de vloer. Geen vuile vaat, geen urinemonsters tegen de muur, vloer, deur en op de wc bril. Daar waren we het stellig over eens! Mama had eigenlijk bedacht dat we romantisch naar een pannenkoekenhuis zouden gaan. Dochterlief besloot echter anders. Vandaar de uitkomst van dat speelparadijs.

» Lees ook: leuke kinderfeestjes voor meiden

 

Een goede voorbereiding is het halve werk. Toch…?

De boeking stond. Nu stonden we aan euvel twee: hoe zouden we daar komen? Kindlief had uiteraard net één kind teveel uitgenodigd. We konden vijf kindjes meenemen in de auto. Dus zat er niets anders op dan, dat mama met dochter op de fiets zou gaan. Waterdicht plan. Kon niets meer misgaan! Alles in kannen en kruiken. Tot het weer besloot om juist die ene woensdag in de week, de hele dag flink door te plenzen.

Toen ik mijn meisje op de betreffende woensdag naar school bracht, kwamen we een genodigde voor het feestje tegen. Ik kreeg uitgebreide instructies over zijn puffertje die hij soms nodig had en de extra onderbroeken die in zijn tas zaten. Hij had nog wel eens een ongelukje. Great! Dat bracht me op het idee om zelf ook een tasje met reservekleding, billendoekjes, pedaalemmerzakjes en een dikke rol keukenpapier mee te nemen. Het zou mij toch niet gebeuren…

 

Het kinderfeestje verliep volgens plan

Die middag verliep alles volgens plan. Alle kindjes waren van de partij en het ritje naar het speelparadijs verliep ook gesmeerd. Uiteraard zijn dochter en ik wel wat nat gespetterd. De rest van de middag bleef het troosteloos weer. De kinderen waren vanaf de eerste seconde dolenthousiast! Ieder uur deed ik keurig een toiletronde met de kindjes en toch …. toch was daar het moment. Dat moment dat twee grote ogen mij aankeken toen ik voorstelde om even naar de wc te gaan. Die ogen die mij al vertelden dat er een grote verrassing lag te wachten in dat kleine onderbroekje.

Het arme kind vertelde zachtjes dat het al te laat was. Geen nood aan de man, ik was immers voorbereid. Kordaat nam ik het kind aan de hand en ik zou dat klusje wel even klaren! Dat was ook zo, totdat ik het kind een leen-onderbroekje van mijn dochter aan wilde trekken en het niet verder dan de dijtjes kwam. Oké. Mooi. En nu? Kind had zelf ook geen reservekleding bij zich. Dat werd verder zonder onderbroekje. Kind was al weg voor ik er erg in had. Die zat er zelf gelukkig niet mee. Wat was ik op dat moment blij dat ik een paar pedaalemmerzakjes mee had genomen. Die kwamen nu goed van pas!

 

Denk je dat je alles hebt gehad

Even later zat er een verhit kind aan de tafel. Het was niet lekker en benauwd. Aha. Tijd dus voor dat puffertje. Maar wacht even, dat had hij toch zelden nodig? Het was toch al eeuwen geleden dat hij het nodig had gehad? Uitgerekend vandaag zou hij het weer nodig hebben dus. Puffertje zat in de tas. Die nog op school lag. Als een dood vogeltje zat het kind aan de stoel geplakt. Ik stelde mama op de hoogte en na kort overleg besloten we dat dit een mooi moment was om de cake te versieren en wat te gaan drinken. Even een rust momentje in de hectiek van de dag. Dat bood uitkomst, want na een half uurtje stuiterde het kind weer vrolijk de ruimte door.

 

Een kinderfeestje is niets voor mij

Om vier uur streken de kinderen afgepeigerd neer en was het tijd om op te worden gehaald. Hoewel we op de heenweg zelf verantwoordelijk waren voor vervoer, hadden we er voor de afloop voor gezorgd dat de kinderen op de plaats van bestemming op werden gehaald door hun ouders. Eind goed, al goed!

Voor mij tevens het fijnste moment van de dag. Ik genoot er intens van om mijn dochter zo te zien genieten en te weten dat ze er een prachtige herinnering bij heeft. Ze was echt jarig! Maar kinderfeestjes….pfff, het is niet aan mij besteed. De kinderen en mijn dochter zullen hier niets van merken, maar leuk? Nope, neen, echt, zeer, zeker niet…! Ik ben er gewoon geen type voor. Sorry…
 

Alle tips & tops nog even op een rijtje. Vier je het niet thuis? Denk dan aan de volgende dingen:

1) Hoeveel kinderen?
2) Vervoer/ halen/ brengen. Misschien kunnen ouders hun kind ook zelf naar de plaats van bestemming brengen en/ of halen.
3) Wat te doen met eventuele broertjes/ zusjes van de jarige?
4) Geen zin in een overvol weekend? Plan het op de woensdagmiddag
5) Zorg voor reservekleding en benodigdheden om te verschonen ((onder)broekjes, natte doekjes/ keukenrol, pedaalemmerzakjes voor vuile was…)
6) Je kunt ook al in de uitnodiging vragen of ouders voor deze dag wat reserve kleding mee willen geven
7) Las regelmatig even een plasronde in
8) Allergieën of gevoeligheden? Vegetarisch/ glutenvrij/ halal? Zeker wanneer je gaat lunchen of snoepen, handig om hiervan op de hoogte te zijn. Of andere eventuele aandoeningen als bijvoorbeeld astma.
9) Normaal gesproken ben ik niet zo van de verlanglijstjes. Deze keer maakte ik een uitzondering, daar mijn meisje nogal een doerak is en niets op heeft met uitgesproken meiden speelgoed. Om teleurstelling te voorkomen, toch wat cadeau ideeën op de uitnodiging gezet.

 

Meer blogs van Judith:

Over volwassen worden enzo...

Over volwassen worden enzo...

Terwijl de ene 90’s hit na de andere de boxen uit knalt, zit onze oudste dame ongeïnteresseerd en onderuitgezakt op de achterbank in onze…

Het moederschap is niet een grote roze wolk

Het moederschap is niet een grote…

Moeder zijn is natuurlijk het grootste voorrecht in het leven. Niets mooiers dan je kroost op zien groeien tot mooie, evenwichtige mensen.…

Eropuit in Volendam en Marken met kinderen

Eropuit in Volendam en Marken met…

Wij mochten onlangs op ontdekkingstocht door Volendam. Dit deden we met een geweldige speurtocht voor kinderen die ons met verhaalvontuur.nl…

Ik ben Judith: mama van drie meiden: 2012, 2014 en 2016. Passies: Schrijven/ fotograferen. Liefhebber van: Humor, Sarcasme, Lekker eten, Gezelligheid, Alleen zijn, Samen zijn, Zon, George Michael en nog zoveel meer! Guilty pleasure: Redbull. Quote: ‘Loslaten is de moeilijkste vorm van liefde’. Ik schrijf: vaak met een knipoog, soms rauw en intens, bijna altijd met een vleugje humor .

Biografie in een notendop: Ik heb een roerige jeugd genoten en ben mijn moeder op 26 jarige leeftijd aan zelfdoding verloren. Ik kom haar nog regelmatig tegen nu ik zelf moeder ben. Zij en haar omstandigheden zijn regelmatig onderwerp van mijn schrijven. Maar ik haal mijn inspiratie ook veelvuldig uit mijn drie meiden en andere allerhande verwonderingen. 

Reacties 0

This thread has been closed from taking new comments.