Earlybirds in beeld: fotograaf Angela

Stichting Earlybirds Fotografie is een organisatie die op aanvraag fotografen op vrijwillige basis stuurt naar ziekenhuizen om daar kosteloos ouders met hun prematuur geboren baby op een mooie en respectvolle manier vast te leggen. Soms telt elke minuut en zijn de foto's uiteindelijk de enige tastbare herinnering aan deze premature baby's. Maar gelukkig gaat het ook heel vaak goed en zijn het vreugdevolle momenten die vastgelegd mogen worden.

Zwaar, maar ook mooi werk voor de meer dan 200 fotografen die zich bij Earlybirds hebben aangesloten. In deze serie over Stichting Earlybirds laten we steeds een fotograaf aan het woord en laten we haar mooie foto's zien. Dit keer is het de beurt aan Angela.

Earlybirds fotograaf Angela

Angela is 20 jaar en een van de jongste fotografen die voor Stichting Earlybirds fotoreportages verzorgt. Ze woont met haar vriend in Rotterdam, maar is opgegroeid in een klein dorpje in Zeeland. Ze heeft zelf nog geen kindjes, maar is wel de trotse tante van 2 prachtige meisjes. Haar grootste passie is fotografie. Maar daarnaast is ze ook geïnteresseerd in video. En in haar vrije tijd zit ze graag thuis op de bank met een dekentje, een kopje thee, een haakwerkje, en een leuke tv serie.

Ze is een echte levensgenieter en laat dat ook graag terugkomen in haar fotografie. 

Hoe lang ben je al fotograaf en wat vind je mooi aan dit werk?

Ik ben al geïnteresseerd in fotografie zo lang ik mezelf kan herinneren. Als klein meisje was ik altijd al bezig met alles wat met fotografie te maken heeft. En die liefde is eigenlijk nooit weggegaan. Nadat ik mijn middelbare school diploma heb gehaald, ben ik begonnen met de opleiding tot maatschappelijk werker. Een hele interessante opleiding. En ik wilde enorm graag alle verhalen aanhoren en iedereen helpen. Alleen nam ik deze verhalen wel mee naar huis. Daardoor heb ik in mijn 2^e jaar de keuze gemaakt om te stoppen met mijn opleiding. Op mijn 18^e ben ik uiteindelijk helemaal gestopt met school om op zoek te gaan naar wat ik echt wilde.

En zo kwam ik weer terug bij mijn liefde voor fotografie. Eigenlijk wilde ik daar wel heel graag wat mee doen. Ik wilde mensen blij maken. En zo is het idee voor mijn eigen bedrijf ontstaan. Inmiddels fotografeer ik newborn lifestyle reportages, kinderen, geboortes, en fotografeer ik uiteraard voor Earlybirds.

Earlybirds is alles wat ik mooi vind bij elkaar. Mijn passie voor fotografie, het blij maken van mensen en het luisteren naar de heftige verhalen die de gezinnen met mij delen. Ik zeg altijd: Fotograferen voor Earlybirds is 20 % fotograferen en 80% luisteren. 

Hoe kwam je in aanraking met Earlybirds?

In 2015 ben ik op internet het patroon van het gehaakte Earlybirdje tegen gekomen. Dat is het knuffeltje wat alle kindjes krijgen die een Earlybirds reportage ontvangen. Zo kwam ik op de website en facebookpagina van Earlybirds terecht.

Op dat moment fotografeerde ik nog niet professioneel en haakte ik alleen voor de stichting.

Toen ik in november 2016 begin met professioneel fotograferen, heb ik mezelf in februari 2017 aangemeld als fotograaf. Sinds die tijd heb ik al 16 reportages mogen maken, waaronder 3 tweelingen. En heb ik op wereld prematurendag meegewerkt aan mini fotoreportages in het Sophia kinderziekenhuis. 

Welke fotoreportage is je het meest bijgebleven? 

Dat is heel moeilijk. Iedere reportage is bijzonder. Ieder gezin heeft zijn eigen achtergrond en verhaal en dat komt elke keer weer heel erg hard binnen.

Mijn laatste reportage was bij een heel ziek jongetje. Een collega van mij had griep gekregen en ik heb van haar deze reportage overgenomen. Omdat je niet de afdelingen op mag als je ziek bent. Dit jongetje is heel onverwachts geboren met 31 weken. Bij een reguliere controle bij de verloskundige zagen ze dat het kleine mannetje te klein was, en dat hij dipjes had in zijn hartslag. De volgende dag is hij geboren. Hij heeft allerlei lichamelijke problemen, waaronder geblokkeerde darmen en heeft daardoor een stoma. Ook heeft hij erg veel vocht in zijn buikje. Er is nog veel onzekerheid rondom zijn gezondheid. Tijdens de reportage mocht hij heel even bij zijn moeder op schoot liggen. En hoeveel zorgen er ook zijn om hun kleine jongen, toen hij werd neergelegd bij zijn moeder zag ik het gezicht van papa en mama helemaal oplichten.

Tijdens deze reportages valt me iedere keer heel erg op dat liefde alles overwint. Hoe ziek de kindjes ook zijn, hoeveel slangetjes er ook rondom die kleine lijfjes zitten, papa en mama zijn allemaal even verliefd op hun kindjes. Er word wel eens gezegd: Alles wat je liefde en aandacht geeft, groeit. En dat is echt zo goed terug te zien in deze reportages!

Ik mag bij zoveel mooie mijlpalen zijn tijdens mijn reportages. En iedere keer is dat weer prachtig om te mogen fotograferen. 

Wil je een foto met ons delen en het verhaal hierachter vertellen?

Dit zijn Liv en Fay. Ik mocht deze eeneiige tweeling fotograferen in april. Ik fotografeerde nog maar pas bij de stichting en ik kwam voor het eerst in het LUMC in leiden.  Ik wist wel dat deze meisjes klein zouden zijn. Ze zijn namelijk geboren met 29 weken, en waren nog maar een week oud toen ik kwam fotograferen. Maar toen ik samen met hun ouders aankwam bij de afdeling was dat wel even heftig. Ik had nog nooit zulke kleine kindjes gezien! Maar wat was het een prachtige reportage. De meisjes mochten namelijk voor het eerst na hun geboorte weer samen bij hun mama buidelen. Ik zag de gezichten van papa en mama stralen en op dat soort momenten dan weet je waarvoor je daar bent.

Kijk op de website van Stichting Earlybirds Fotografie om meer te weten te komen over hun goede werk.

En wil je Angela's fotografiewerk bewonderen? Ga dan naar haar website en/of volg haar op Facebook en Instagram.

• Lees ook: verhalen in de serie fotografen van Earlybirds
• Lees ook: Prematuur en Ontwikkeling
• Lees ook: Ik ben een couveuse ouder
• Lees ook: Je baby in het ziekenhuis