Onder de borstwals op de mammapoli
Ik staar naar een gigantisch apparaat, niet wetende wat precies waar moet en hoe ik moet staan. Na wat klungelen vraagt de radioloog of ik mijn borst wil vasthouden, omdat die half in haar oog hangt, terwijl ze de ander platwalst om er een foto van te maken. Ondanks de pijn die de wals veroorzaakt, moet ik toch gniffelen. Haha, ik heb de radioloog geswaffeld met een tiet. Nooit gedacht dat ik deze zin zou denken, laat staan zou opschrijven. Grappig momentje op de Mammapoli.
Onder de borstwals op de Mammapoli
Wanneer mijn andere borst aan de beurt is voor haar fotomomentje, denk ik aan borstloze mannen die onder de wals moeten met hun knobbel in de borst. Ik heb zwaar medelijden met ze. Poeh hey. Een borst die grijpbaar is en onder de wals moet, is al tandenknarsend pijnlijk. Hoe moet dat dan met een niet-grijpbare borst van de gemiddelde man? Mijn overpeinzingen lijden me af van mezelf. Nog even met de armen omhoog in de stijgers en voila, klaar is Kees.
Ultrasone sneak preview
Ik mag me aankleden en naar de echoscopist naast de radioloog. De laatste keer dat ik een echo had, had ik een baby in mijn buik. Toch gek dat dat apparaat ook andere dingen kan dan baby’s detecteren. Nadat er een lading gel op me is gekwakt, worden mijn lymfeklieren en borsten aan een minutieus onderzoek onderworpen. De gel is ijskoud en plakkerig. Brings back memories. Waarom is die gel toch altijd koud? Is dat uit voorzorg omdat mensen het anders zo prettig vinden? Mmm, die gel is zo heerlijk warm en kleverig; laat ik volgende week weer langs gaan? Nou, nee! Dus waarom al die voorzorgsmaatregelen?
Gelaten onderga ik de sneak preview van klieren, aderen en ander weefsel. Plichtsgetrouw mompel ik wat ‘ooh’s’ tegen de dame die geduldig vertelt wat ze allemaal tegenkomt. Het gaat routineus en vlot. Totdat ze ‘voor de zekerheid’ de arts erbij gaat roepen. De schrik slaat toe, want zeg nou zelf, je hebt gestudeerd, je hebt je vervolgens gespecialiseerd en nu komt de arts er ‘voor de zekerheid’ bij... Echt geruststellend is het niet.
De Hypochonder wandelt naar binnen
Mijn hypochonder die om het hoekje loert, ziet zijn kans schoon en stapt met grote passen naar binnen. Ik weet nu zeker dat ik borstkanker heb. Ik ga dood. Met mijn geluk kan dat niet missen. En dat weet ik zónder die studie en specialisatie. Dankzij mijn eigen gespecialiseerde hypochonder die feilloos elke opmerking, blik of zucht analyseert en er een doemscenario aan vastprikt. De arts kijkt naar het beeld en drukt nog wat harder op een lymfeklier. Samen met de echoscopist fluistert hij wat. Ik staar naar de foto’s op het scherm en probeer er chocola van te maken. Van de baby echo’s zag ik ook nooit meer dan een dwarsdoorsnede van een gemberknol. Deze brij is nóg waziger dan een baby echo en ik geef dan ook al snel op.
Binnen 2 werkdagen krijg ik het resultaat via mijn huisarts wordt me verteld. De 2 dagen worden er uiteindelijk 5 en al die dagen blijf ik De Hypochonder wegjagen en vriendinnen aansporen hun borsten vooral te onderzoeken. Hup, check die tiet, jij ook! Als je een van deze klachten hebt, neem dan contact op met je huisarts.
- Sinds kort een ingetrokken tepel
- Schilfering en roodheid van de tepel
- Kuiltje in de borst
- Strenge(tje) naar de tepel
- Vocht uit de tepel
- Een slecht genezend plekje
- Pijnlijke, anders aanvoelende plek in de borst
- Warm aanvoelende borst met een rode verkleuring van de huid
- Zwelling in de oksel
Bron: AMC
De uitslag van mijn borstonderzoek
Op dag 5 krijg ik te horen dat de knobbels onzeker benigne zijn, oftewel, het is niet met zekerheid te zeggen dat ze goedaardig zijn. Over 6 maanden lig ik weer acrobatische toeren uit te halen bij de Mammapoli. Gelukkig weet ik nu hoe het moet -en houdt borst straks netjes vast-. De Hypochonder mag tot die tijd terug naar in de hoek. Ik ben hartstikke op tijd zeggen de medici, mocht mijn onzeker benigne toch stiekem veranderen naar maligne. Dus ik vertrouw ze maar. Nu maar hopen dat De Hypochonder dat ook doet.
Meer blogs van Melek:
Reacties 0