Mama, koop je dat voor mij?

Zelf heb je gelukkig genoeg te besteden. Al ben je niet steenrijk, je hoeft niet ieder dubbeltje om te draaien. Fijn! Dat prettige gevoel deel je vast graag met je kinderen. Als jij kunt kopen wat je wilt, dan kunnen zij van jou ook krijgen wat ze willen. Dat is logisch, toch?

Moederliefde wordt verwennen

Ik weet bijna zeker dat je op bovenstaande vraag direct ‘nee’ denkt. Natúúrlijk krijgen jouw kinderen van jou niet alles wat ze willen. Je wilt tenslotte niet dat ze opgroeien tot verwende monsters, die gewend zijn alles te krijgen waar ze om vragen. Die geen nee kunnen accepteren en dan allerlei manipulatieve acties gaan uithalen. Please… no!

Onvoorspelbaar betekent doorgaan met vragen

Wat krijgen die schatjes wel van je, wat niet? Is jouw ja of nee afhankelijk van jouw humeur of van hun gedrag? Helpt het misschien om het straks nog even tien keer aan papa te vragen? Als de uitkomst van een vurige wens niet voorspelbaar is zullen ze het blijven proberen. Logisch, dat zou jij ook doen als je denkt dat het antwoord deze keer misschien wel ‘ja’ is.

Duidelijke grens aangeven

Het is daarom verstandig als je een duidelijke grens hanteert. Dit wel, dat niet, en wel daar-en-daarom. Als je dat maar vaak genoeg herhaalt komt de boodschap uiteindelijk heus wel in die lieve koppies aan. Daarvoor moet je natuurlijk wel heel consequent zijn, zoals met zoveel moederdingen. Oók als ze met die prachtige puppie-ogen met bijbehorend pruillipje voor je staan. Oók als ze zich brullend op de grond storten van ellende. Oók als ze je blijven knuffelen en kussen omdat je de allerliefste mama van de hele wereld bent als ze nu… voor deze éne keer… dat krijgen.

Wanneer koop je voor hen een cadeautje?

Wat is een duidelijke grens? Al vanaf heel jonge leeftijd kun je over het kopen van speelgoed een duidelijke boodschap geven aan je kinderen. Ze krijgen nieuwe spullen als ze jarig zijn, van Sinterklaas, misschien ook nog van de Kerstman, als je wilt bij iedere vakantie. Zo kun je nog talloze heldere aanknopingspunten bedenken om iets voor ze te kopen terwijl de aanleiding duidelijk is. Het ligt er maar net aan hoeveel behoefte je zelf hebt om speelgoed aan te schaffen. Tussendoor kun je prima een wensenlijstje voor ze bijhouden.

Zelf speelgoed kopen van eigen zakgeld

Zodra ze naar groep 3 gaan leren ze rekenen. Dan kun je dus ook al beginnen met het geven van zakgeld. Bij ons gaat dat extreem gestructureerd. Ze krijgen een bedragje per week. De helft daarvan gaat in een portemonnee, de andere helft in een spaarpot. Over het geld in de portemonnee mogen ze zelf beslissen – alles behalve snoep mogen ze ervan kopen. Daar heb ik niets over te zeggen. Willen ze geld uit hun spaarpot uitgeven, dan beslis ik mee. Ze kunnen alleen geld uitgeven dat ze hebben, ik doe niet aan vooruitbetalen van zakgeld.

» Lees ook: kinderen leren omgaan met zakgeld

Opvoeden met geld

Krijg je al de kriebels als je het bovenstaande leest? Ik geef toe: als het over geld gaat ben ik behoorlijk streng voor m’n kids. Dat is een bewuste keuze. Niet omdat ik ze niet meer kán geven. Niet omdat ik niet genoeg van ze houd om alles voor ze te kopen. Wél omdat ik in mijn werk heb gezien hoeveel ellende het oplevert als mensen niet goed met geld kunnen omgaan. Hoe handig het is als ze het als kind wel al geleerd hebben. En wat blijkt? M’n kids weten niet beter en gaan prima met mijn strenge geldregels om. Het scheelt een hoop gedoe. En verder ben ik wel een lieve mama hoor!

Hoe werkt het bij jou thuis? Laat het weten in een reactie!