In de rubriek: De zwangere buik van … stellen we 10 vragen aan moeders over de tijd dat ze zwanger waren. En natuurlijk tonen we buiken. Blote buiken, geklede buiken, kleine, grote, het maakt niet uit.

Dit keer is het de beurt aan Bregje.

Hoeveel weken zwanger was je toen deze foto's genomen werden?

Precies 40 weken. Op de uitgerekende datum besloot ik mijn buik voor de –hopelijk- laatste keer vast te leggen. Ik was alleen thuis, dus ik gebruikte de commode, een pak luiers en een potje sudocrem als statief, zodat ik met de zelfontspanner een foto kon maken. Filtertje eroverheen en klaar! 

 

Hoe heb je je zwangerschap beleefd?

Het was fysiek best zwaar, met een hoop kwaaltjes. Tegelijkertijd vond ik het prachtig en ik showde mijn buik dan ook vol trots. Het blijft een magisch iets: een kindje dat in je buik groeit. Het mooiste vond ik het bewegen, urenlang volgde ik de handjes, voetjes en billetjes die druk door mijn buik bewogen.  

 

Was je misselijk in het begin?

Enorm! Ik begon de dag liggend in bed met een crackertje met kaas. Daarna kon ik weer enigszins functioneren. Tijdens het avondeten sloeg het voor een tweede keer toe. De misselijkheid heeft bijna 18 weken geduurd. Ik leefde in die tijd vooral op mandarijnen ;) 

 

Had je bijzondere (eet) gewoontes tijdens je zwangerschap?

Nou, mandarijnen dus. Verder dronk ik de eerste weken liters Sevenup. Later begon mijn craving naar slagroom en hagelslag, het liefst op een dikke plak roombotercake. 

 

Na hoeveel weken zwangerschap beviel je?

Na 40 weken en 3 dagen. Ik was vanaf een week of  38 al wel klaar met die dikke buik en het waggelen, dus je kunt je voorstellen dat die laatste twee weken erg lang duurden. 

 

Was het een natuurlijke bevalling of via een keizersnede?

Ik ben op de natuurlijke manier bevallen met wat hulp in de vorm van een schaar en een pomp. Na 35 uur weeën, om de vijf minuten, lukte het niet op thuis te bevallen. Ik ben toen op de achterbank van de auto, puffend en persend, naar het ziekenhuis gereden door mijn lief. Daar aangekomen heb ik nog twee uur heel hard moeten werken voor Laurens eindelijk met behulp van de trukendoos van de gynaecoloog geboren werd. Het was dus een behoorlijk pittige klus. 

 

Was het geslacht van je kindje een verrassing of wist je het al lang?

Op mijn verjaardag op oudejaarsdag 2013 hadden we de 20 weken echo. De verloskundige had een paar weken eerder al gekeken, maar kon het niet met zekerheid zeggen. We hadden daardoor wel het vermoeden dat het een jongetje was. Op de 20 weken echo was het overduidelijk dat het een mannetje was ;) Ik vond het vooral praktisch om te weten wat het werd. De neutrale pakjes die we in het begin hadden gekocht heeft hij amper gedragen, dus het heeft me ook nog eens wat miskopen bespaard! ;)

 

Het werden dus een jongen. Hoe heet hij?

Onze zoon heet Laurens! 

 

Als je het overnieuw mocht doen, zou je dan proberen de zwangerschap anders te beleven, iets anders te doen?

Nee, ik denk dat ik veel hetzelfde zou doen. Ik heb volop genoten van mijn buik, alle aandacht en de bijzondere ervaring. Ik zou me misschien iets minder laten leiden door mijn hormonen, alhoewel dat volgens mij onmogelijk is. Die hormonsters hadden me goed te pakken en lieten me allerlei gekke dingen bedenken. Op een gegeven moment hadden ze me bijna zover dat ik een nieuwe badkamer wilde, omdat we geen wc boven hebben. Ik kwam net op tijd bij mijn positieven, want hoogzwanger in een huis vol rotzooi, stof en zonder badkamer was toch niet zo’n strak plan…. 

 

Heb je nog tips voor mama’s to-be?

Cliché maar waar: het komt wel goed. Je komt als moeder in allerlei situaties terecht, waarvan je op dat moment denkt: ”Dit komt nooit meer goed” Ik heb dat nog steeds weleens. Dan zit ik met een ontroostbaar kindje, voel ik me onwijs onzeker en zie ik het even niet meer zitten. Gelukkig komt het met liefde en geduld altijd weer goed. Je zult merken dat je steeds zekerder wordt en je jouw kindje elke dag beter leert kennen en begrijpen. 

Als tweede tip: koester de momenten dat ze nog heel klein zijn en lekker bij je knuffelen. Hoewel ik de dreumesfase heel erg tof vind, omdat ik veel meer interactie heb, mis ik het urenlange samen tutten nog weleens. Als Laurens wel wil kroelen grijp ik die kans met beide handen aan natuurlijk! ;)

Tot slot: vergeet je zelf niet! Trek elke dag iets leuks aan, ga regelmatig op date met je lief of je vriendinnen en neem af en toe de tijd om even niks te doen. Door regelmatig te ontspannen en iets voor mezelf te doen, merk ik dat ik een relaxte moeder ben. Nou ja, meestal dan, als er geen hormonsters in het spel zijn…. ;)

 

Dank je wel voor dit leuke interview Bregje! Meer weten over Bregje? Ze blogt op haar eigen website Bregblogt en je kunt haar volgen op Facebook, Twitter en Instagram.

 

Meer uit deze rubriek lezen? Ga naar De zwangere buik van….