Hellp-syndroom staat voor Haemolyse (bloedafbraak) Elevated Liver enzymes (leverfunctiestoornissen) Low Platelets (afbraak van bloedplaatjes, waardoor het bloed niet goed stolt). Ongeveer 2% van alle zwangere vrouwen krijgt Hellp syndroom. Dat zijn ongeveer 3600 vrouwen in Nederland per jaar. 3 hiervan sterven in het kraambed wat natuurlijk vreselijk is. Dat wat je mooiste dag had moeten worden, betekent voor 3 vrouwen dat jaar het einde. Er moet daarom veel meer bekend worden over HELLP-Syndroom, hoe je het krijgt, wat de symptomen van HELLP syndroom zijn en of je er zelf iets aan kunt doen. 

In dit blog vertel ik je hoe ik Hellp Sydroom kreeg en hoe het nu met mij gaat.

 

Hoe ik Hellp syndroom kreeg

Voordat ik Hellp syndroom kreeg, had ik er nog nooit van gehoord. Wel van zwangerschapsvergiftiging en van hoge bloeddruk en hoe dit schadelijk kan zijn voor jezelf en voor je baby. Wist ik veel, dat toen ik bij ongeveer 30 weken zwangerschap vreselijk pijn tussen mijn schouderbladen kreeg en moest braken, dat dit symptomen waren van een pre-eclampsie ofwel een voorstadium van Hellp-syndroom.

In de weken daarvoor hield ik al wel veel vocht vast. Maar dit ging ook weer over. Ook had ik vaker hoofdpijn, maar als migraine patiënt ben je wat dat betreft wel wat gewend. Dus ook dit deed mij niet alarmeren. En altijd net als ik bij de verloskundige langs moest, kon deze niets vinden van een verhoogde bloeddruk of eiwitverlies in mijn urine. Wat wel vreemd was, is dat zij de symptomen die ik beschreef, niet herkende als zijnde een alarmerende situatie die wees op pre-eclampsie. Het werd toen afgedaan als dat ik misselijk kon worden van het draaien van onze dochter, die toen nog in een stuit lag.

 

Door naar het ziekenhuis met een te hoge bloeddruk en eiwitverlies

De weekendarts herkende de symptomen wel toen ik op een zondagochtend daar met veel pijn en moeite aankwam, na weer een nacht in bad te hebben gelegen van de pijn tussen mijn schouderbladen en na m'n maag weer leeg gekotst te hebben. Ik voelde dat het niet goed was. Ik kon niet nog een dag wachten voor mijn eigen huisarts. Ik kon amper nog ademen en bewegen. Elke hobbel in de weg ernaartoe deed me pijn. En ik dacht dat er iets mis was met mijn longen… Mijn bloeddruk werd gemeten en mijn urine werd onderzocht. Mijn bloeddruk was veel te hoog en er waren teveel eiwitten in mijn urine gevonden.

Ik mocht direct van de huisartsenpost door naar het ziekenhuis, want het was wel duidelijk dat het niet okay was. De verpleegkundige, die verbaasd was dat ik niet met de ambulance gebracht was (huh?), installeerde me in een kamertje en ik werd aan allerlei apparaten gekoppeld. De gynaecoloog bracht na het bloedonderzoek gelijk het slechte nieuws. Ik zou het ziekenhuis niet eerder verlaten dan het moment dat ik bevallen zou zijn. Dat was op z’n zachts gezegd wel even slikken. En als ik geluk had, zei hij er nog bij, dan zou ik nog 7 weken moeten blijven. Dat zou dan betekenen dat mijn dochtertje zonder problemen geboren kon worden. Er werd direct gestart met injecties voor de longrijping van mijn kleine meisje voor het geval ze eerder gehaald moest worden.

 

Vocht vasthouden

Ik zwol op tot mega proporties en dat bleef niet beperkt tot mijn enkels. Ik geloof dat mijn hoofd ongeveer 2x zo dik werd als normaal. Helaas was het proces onomkeerbaar. 3 dagen na mijn ziekenhuisopname werd mijn dochtertje gehaald met een spoedkeizersnede. De waardes van mijn bloeddruk e.d. stegen de pan uit en er werd besloten dat het geen dag langer mocht duren. Op dat moment was mijn pre-eclampsie veranderd in acute HELLP-syndroom. Mijn bloed stolde niet meer en voordat ik een keizersnede kreeg, moest dat eerst op niveau worden gebracht anders had ik op de operatietafel leeggebloed. Mijn schitterende dochter werd prematuur bij 32 weken en 1 dag geboren. Op mijn verjaardag notabene.

 

Na de bevalling — de gevolgen van Hellp-syndroom

Na de bevalling bleef ik lang last houden van vermoeidheid en van het feit dat ik, hoewel op het moment zelf daarvan onbewust, de dood in de ogen had gestaard. Maar nog veel vervelender was het gebrek aan begrip van je omgeving en werkgever. “Ga toch lekker in de zon zitten, dan voel je je snel weer beter”, kreeg ik te horen. En: “ik had ook een zware bevalling joh, maar ik kon toch een weekje later ook weer alles”, alsof het een wedstrijd is welke moeder zonder klagen en pijn het snelst weer haar huis aan het stoffen is en boodschappen haalt. Jammer, dat je op dat moment niet door iedereen gesteund wordt. Pas na driekwart jaar en EMDR therapie kon ik zeggen, dat ik me weer enigszins okay voelde.

Gelukkig mocht ik na 6 weken heen en weer rijden naar en van het ziekenhuis eindelijk mijn dochter uit het ziekenhuis ophalen en kon ik eindelijk op mijn roze wolk drijven.

» Lees ook: je premature baby in het ziekenhuis

» Lees ook: de gevolgen van HELLP Syndroom

 

Ben je zwanger? Wees alert op de volgende symptomen van Hellp syndroom en/of pre-eclampsie:

• eiwit in de urine
• hoge bloeddruk
• vocht vasthouden, sterke gewichtstoename
• bandgevoel (om hoofd en/of buik)
• misselijkheid/veel braken
• concentratieproblemen
• hoofdpijn/sterretjes zien
• pijn in de bovenbuik of onder de borst
• pijn in de bovenrug of tussen de schouderbladen
• tintelingen (in de vingers)

Twijfel niet als je deze symptomen ervaart. Ga direct naar een arts! 

 

Hoe gaat het verder na een zwangerschapsvergiftiging?

De gevolgen van HELLP-syndroom en (pre)eclampsie kunnen nog lang nawerken. Niet alleen kan je er een trauma aan overhouden: je hebt tenslotte de dood in de ogen gestaard, hebt een kind gekregen dat wellicht op een onnatuurlijke manier geboren moest worden of hebt zelfs je kindje erdoor verloren. Hoe dan ook heb jij niet de regie gehad over je eigen bevalling en dat kan zijn nasleep hebben. 

EMDR therapie heeft mij geholpen om het trauma te verwerken. Maar nog altijd kan ik last houden van concentratieverlies en kan ik slecht tegen drukke ruimtes met veel lawaai. Tijdens feestjes waar veel mensen door elkaar heen praten, raak ik het spoor volledig bijster bijvoorbeeld. Ik heb het geaccepteerd, dat dit het gevolg is van de HELLP die ik kreeg aan het einde van mijn zwangerschap.

Het gaat nu goed, ik heb een geweldig en ook gezond kind. Ik mag mezelf gelukkig prijzen, dat ik er zonder al teveel kleerscheuren doorheen gekomen ben. Een tweede kind kwam er om die reden niet. Ik durfde het niet meer aan. Maar ook daar heb ik vrede mee.

Heb jij HELLP syndroom gehad? Ik ben heel benieuwd naar jouw ervaring. Was er begrip in jouw omgeving en ben je gesteund? Of ervoer jij net als ik veel onbegrip?

» Lees hier: artikelen over Premature bevallingen

Wil je een boek lezen over HELLP-Syndroom ervaringen, check dan eens het boek Geen roze wolk.

Meer informatie over Hellp syndroom? Ga naar www.hellp.nl en www.hellpervaringen.nl voor verhalen van lotgenoten.

 

XX

Esmée

 

Meer blogs van Esmée: